A María Manuela gústalle escoitar a Cesária Évora mentres pinta. Ela tamén canta, e diso xa vai algún que outro ano... Aos 17 comezou a facelo nos concursos de Ferrol, e logo seguiu medrando artisticamente cando coñeceu ao seu marido Miguel.
Aló polos anos da ditadura reivindicaron a nosa lingua, cantando en galego nos locais. Eran ben acollidos polo público, di, aínda que ao saír puideran ter represarias por esa decisión tan valente naqueles tempos.
Puxeron ritmo aos poemas de Celso Emilio, de Manuel María, de Ana Caxiao, de Rosalía... Porque, afirma, poderían crear novas letras, mais temos unha poesía marabillosa.
Agora está a crear un novo disco con outros catro músicos e a axuda do seu fillo Xurxo. "Vai amodiño, que tampouco tempos présa"... Así que, mentres, quedamos coa entrevista na que desta volta estivo ao mando Silvera, man a man co noso Marco!
Sem comentários:
Enviar um comentário